Erken çocukluk döneminde normal gelişim gösteren küçük çocuklar üzerinde yapılan çalışmalar ebeveyn çocuk etkileşiminin ne kadar önemli olduğunu göstermektedir.
Erken dönemde ebeveyn ve çocuk arasındaki etkileşim, Otizm Spektrum Bozukluğu riski taşıyan küçük çocuklarda, becerilerin en üst düzeye çıkarılmasında kilit rol oynamaktadır.
Bakım veren birey ile çocuk arasındaki ilişki karşılıklı olmakla birlikte, sosyal olarak birbirini etkilemektedir.
Bu nedenle ebeveyn ile çocuğun sosyal etkileşiminin gözlenmesi ve bu etkileşime gerekli müdahalelerin yapılması, tanılama ve müdahale planlaması açısından çok önemlidir.
Ortak dikkat, göz teması gibi kilit noktalara dikkat edilerek oynanan oyunlar çocuğun gelişimine doğrudan katkı sağlayacağından rehabilitasyon sürecini de doğrudan etkilemektedir.